Explorando o Brasil

Ik ben alweer 3 weken in Brazilië, de tijd gaat hier zo snel!!
Maandag 4 augustus had ik mijn eerste schooldag op Objetivo, een private school in Martinópolis. School begint hier heel vroeg, namelijk om 7.10, dus elke ochtend de wekker om 6.15 is wel even wennen..
Ik vertrek elke ochtend rond 7.00u van huis en loop naar school, 's middags om 12.30 is mijn school uit en loop ik met wat vriendinnen terug naar huis. De eerste 2 dagen school ging Manu met mij mee, ik heb een kleine klas met ongeveer 14 mensen waarvan iedereen 16 jaar is, net als ik. Je zit elke dag in hetzelfde klaslokaal en in plaats van dat je, zoals in Nederland, elke les van klas wisselt, wisselen de leraren hier iedere 50 minuten van klas. De leraren en leerlingen hebben hier echt een hechte vriendschapsband met elkaar, na de vakantie geven ze de leraren bijvoorbeeld allemaal een knuffel en een kus op de wang. Tijdens de lessen is het een grote chaos want iedereen roept en praat door elkaar heen, en Brazilianen zijn nogal luid dus dat praten klinkt al gauw als schreeuwen haha!

Ondertussen heb ik de afgelopen weken al heel wat Braziliaans eten geproefd. Feijouada, een Braziliaans gerecht met rijst, zwarte bonen, een zwarte saus en vlees, vond ik ,ondanks de hele varkenspoot die ik tussen mijn bonen vond, best lekker. Brazilianen houden over het algemeen ook heel veel van cake, ik heb al een super lekkere chocolade cake, wortelcake en cake met een bepaalde Braziliaanse bessensoort geproefd. Hetgeen waar ik na mijn exchange year helemaal niet meer zonder kan is Brigadeiro, wat is dat lekker!!! Het bestaat uit gecondenseerde melk met chocola die je opwarmt in een pannetje en laat afkoelen in de koelkast tot het hard wordt. Heeeeeeeeeel lekker.

Ik heb het alle dagen heel druk hier. Iedereen wil me leren kennen en spreekt met me af om te gaan lunchen of nodigt me uit voor een churrasco (barbecue). Ook ga ik elke middag na school twee uur sporten in de sportschool met vriendinnen. Ik ben soms zo moe van alle indrukken dat ik 's middags gewoon in slaap val en 2 uur later pas weer wakker word. Ook merk ik dat het me heel veel energie kost om de hele dag geconcentreerd woord voor woord te luisteren en proberen te begrijpen wat mensen zeggen in het Portugees. Ik heb een Portugees boek waar ik tijdens de les op school in leer, daardoor, en door het gepraat wat ik de hele dag om me heen hoor, leer ik elke dag de taal steeds beter. Ik begrijp al redelijk veel van wat iedereen zegt en begin al een beetje in het Portugees te praten.

Dat moet ook wel, want Manu is afgelopen vrijdag vertrokken naar Duitsland voor een jaar. Zij was de enige hier thuis die engels spreekt, dus de komende dagen zal ik vaak m'n woordenboek er bij moeten pakken om mezelf duidelijk te maken.
Ik ga Manu, mijn gastzus en tegelijk ook kamergenootje, heeeel erg missen en hoop dat ze, net als ik, een super leuke tijd heeft in Duitsland.


In mijn vorige blog heb ik verteld dat de krant mij had geïnterviewd voor hun blad. Ik wist niet wanneer het geplaatst zou worden, maar kreeg opeens allemaal vriendschapsverzoeken op facebook van mensen die ik niet ken, en ze stuurde me berichtjes via fb chat. Ik vroeg: 'Maar waar ken jij mij eigenlijk van?' en kreeg als antwoord: 'Je staat in de krant'. Manu en ik renden meteen naar een kioskje in de stad om een krant te kopen en het eerste wat de vrouw achter de balie zei was: 'hey is dat niet dat meisje die in de krant van vandaag staat?' ....
We verwachtten een klein stukje over Manu en mij maar in plaats daarvan had het artikel een halve pagina in beslag genomen inclusief foto's van ons beide. De krant ga ik bewaren samen met alle foto's, reisverslagen en andere documenten van mijn exchange, om later nog eens in terug te kijken.

De mensen die ik heb ontmoet hier zijn heel erg gelovig en velen, waaronder mijn gastmoeder, gaan nog steeds elke zondag naar de kerk. Ik heb ook een kerkdienst bijgewoond en dat vond ik echt een hele bijzondere ervaring! De kerk was heel mooi versierd met muur- en plafondschilderingen en de hele mis werd er vrolijke Braziliaanse muziek gedraaid. De mensen pakten elkaars hand vast tijdens de gebeden en na afloop geef je iedereen om je heen een knuffel en een zoen. Ondanks dat ik toen nog geen idee had wat er gezegd werd, hing er een hele goede sfeer en ik zou best nog een keer willen gaan.

Vorig weekend ben ik samen met Bianca en Manu naar Mirian, de tante van Manu, gegaan. Ze woont in Presidente Vinceslau, een plaats ongeveer 1.5 uur rijden van Martinópolis. 'S middags hebben we de gevangenis in Vinceslau, waar Mirian werkt, bezocht, heel indrukwekkend. Daarna gezellig uiteten geweest en 's avonds hebben we met z'n vieren op matrassen op de grond voor de tv de missverkiezing van Sao Paulo gekeken. De volgende ochtend met z'n allen ontbijten en 's middags had Mirian's man een hele lekkere churrasco gemaakt. Ook heeft een andere oom van Manu, Reginaldo, voor mij een echte braziliaanse Caipirinha gemaakt en uiteraard was ook die heel lekker ;).

Een ding wat ik echt super leuk vind hier is de Braziliaanse muziek, tijdens elke churrasco met vrienden staat de muziek volop aan en is iedereen aan het dansen en zingen.

Ik ben van plan iets vaker dan maandelijks een blog bij te houden. Er gebeurt elke dag zoveel dat ik onmogelijk alles van die maand in één blog kan plaatsen. Wanneer ik tijd heb of iets leuks te vertellen heb zal ik een nieuwe blog plaatsen.


Beijos